من همه اویم
همه میگفتن غصه نخور ،گریه نکن ،پیش میاد ،یه روزیکی دیگه میاد وجاش رو میگیره .
بغض سنگینی بود .اشک امون نمیداد .سنگینی سینه امکمرم رو تا کرد وپاهام یار ،راه رفتن نبودن .
شبها بیدار و روزها غرق در غصه و من شناور در همهبی او بودنها .
ملتمس به خدا و ناسزا گو به همه دنیا و هرچه دراوست.
گل ترین گل ،.زیبا ترین رنگین کمان امیدم ،همه همهمن دیگه مال من نبود .
سنگین ترین بغض عالم توی گلوم خونه کرد .یخ تریناشکها مدام گونه ام رو بارونی میکردن .
نمیشه نوشت ،نمیشه گفت ،نمیشه هیچ جور نمیشه اینبغض لعنتی رو از خودت دور کنی .آخه تنها تلخی این بغض سنگین
لعنتیه که منو یاد او میندازه .
همین غم غمگین سیاهه که نذا شته فراموشش کنم .همینحسه لعنتیه دوست داشتنی .همین بغض سنگین کبود .
همین که هر سال همین روز همون بغض سنگین سیاه دوستداشتنی راه گلوم رو میگیره و اشکم رو در میاره .
بیست وپنج سال گذشته .
همه اونایی که میگفتین دو روز دیگه یادت میره .یکهفته دیگه اسمش رو هم فراموش میکنی و سال آینده کس
دیگه ای جاش رو پر میکنه ،.کجایین ؟
مگه میشه طعم بغض تلخ نبودن را فراموش کرد .مگه میشه شیرینی لحن صدای مهربونش رو وقتی اسمت
صدا میزد فراموش کرد .مگه میشه استرس هیجان روبرو شدن با او را یادت بره ؟ .مگه میشهتمام وجود خودت را فراموش کنی؟ نه نمیشه .
بیست و پنج سال گذشت . بیست و پنج سال در امید وانتظاردیدن صورت او که بیست و پنج ساله در انتظار دیدن صورتشم .
سالهاست دیگه اشک جایی نداره .غصه دیگه بهایی نداره.تپش قلب و چین پیشانی و همه و همه دیگه خسته شدن .
این سالها دیگه
من همه اویم ،من همه او .
تقدیم به او که همیشه هست . تنها 16/12/96
,رو ,بغض ,سال ,همین ,مگه ,بغض سنگین ,و پنج ,بیست و ,مگه میشه ,رو میگیره
درباره این سایت